niedziela, 19 kwietnia 2015

Uczymy się siebie nawzajem

Jak trafiliśmy do szpitala?
Nasz lekarz prowadzący, po zbadaniu mnie (w 40 tc i 1 dniu), stwierdził, że nie ma co czekać, bo szyjki nie mam, a rozwarcie jest i że należy wcześniej pojechać do kliniki, bo poród może nastąpić lada chwila. Myślałam, że będzie to kwestia kilku dni, a on nas zaskoczył pytaniem, czy moglibyśmy pojechać tam już dziś. Zdziwiliśmy się i oczywiście przystaliśmy na ten termin.

Po wizycie pojechaliśmy do domu, żeby dopakować torby i żebym mogła się ogarnąć. Wzięłam ostatnią kąpiel, ogoliłam się i po godzinie byliśmy już w drodze do kliniki. Do szpitala wkroczyłam jak mały pingwinek, chwiejąc się z boku na bok, mając u swego boku męża.

Poszliśmy się "zameldować". Potem nastąpiło badanie, na którym rozwarcie było na 2 palce, pobrano mi krew (byłam kłuta aż 3 razy!) i dano pojemnik na badanie ogólne moczu. Poszliśmy na salę (to było chyba jedyne wolne łóżko), gdzie podłączono mnie do KTG... No i się zaczęło... Dostałam skurczy raz odczułam coś dziwnego, tak jakby Tośka w brzuchu nagle się wyprostowała, jakby miała zamiar wyskoczyć, aż mną potrząsnęło. Po jakimś czasie poczułam, jakby mi się wody zaczęły sączyć, więc poprosiłam Filipa, by po kogoś poszedł. Przyszła pielęgniarka i stwierdziła, że nic nie czuje... To ją upewniłam, że mam wkładkę i  że ja czuję, nawet na plecach (miałam śliskie legginsy, więc można było nie wyczuć)! Kobitka z niezadowoleniem poszła po wózek, po czym zjechaliśmy znowu do badania.

Gdy wstałam z wózka, by udać się na badanie ginekologiczne, chlusnęły ze mnie wody. Stanęłam jak wryta, bo nie wiedziałam co mam dalej robić, czy rozebrać się i usiąść na fotel czy nie. Poproszono mnie o zajęcia miejsca na fotelu, ale przedtem cała reszta ze mnie wypłynęła - wody i czop. Okazało się, że rozwarcie jest bodajże na 3 palce (już nie pamiętam). Zabrano nas na salę porodów rodzinnych.

Na porodówce Filip był niezastąpiony. Cały czas mnie wspierał. Już sama jego obecność dodawała mi otuchy. Mieliśmy pokój z łazienką do własnej dyspozycji. Podłączono mnie do KTG, a po tym mogłam udać się na 40 min "posiadówkę" pod prysznicem, gdzie ciepła woda niwelowała intensywność bólu skurczy.

Jako, że mieli problem z pobraniem mi krwi do badania morfologii, podłączono mi wenflon. Gdy dowiedzieli się, że dawno nie jadłam, dostałam glukozę, a później - jak to nazwała pielegniarka - red bull dla ciężarnych.

Skurcze miałam dosyć regularne, dopóki nie doszło do parcia. Skurcze zaczęły być bardzo nieregularne, więc podłączono mnie do oksytocyny. Podano mi największą dawkę, ale na nic to się zdało, bo nie widać było poprawy. W pewnym momencie wyraziłam chęć na znieczulenie, niestety anestezjolog nie dotarł a ja zaczęłam rodzić.

Miotałam się jak szatan podczas skurczy. Bolało mnie w krzyżu, szczególnie z prawej strony (tam właśnie musiałam naciągnąć sobie mięśnia, który mi dokucza :/). Starałam sobie sama rozmasować plecy, bo to ja wiedziałam, gdzie potrzebuję nacisku, a gdzie nie. Raz poprosiłam o masaż Filipa. Kazano mi się układać w tak wymyślnych, niewygodnych pozycjach, że mnie to zirytowało.

Uprzedziłam pielęgniarkę, że mam ochotę przeklinać, a ta dała mi zielone światło, więc podczas skurczu można było usłyszeć "o kur**, ja pier****". Podobno - jak zrelacjonował mi później Filip prawie powiedziałam do położnej "spier*****"... Ale na "spier" się skończyło :D Męczyła mnie trajkotaniem, a ja podczas bólu potrzebuję ciszy...

Podczas parcia oczywiście mówili mi, że to już końcówka, że dobrze sobie radzę, bym mocno parła itp. Miałam nie złączać nóg - co chciałam w pewnym momencie zrobić - by nie skrzywdzić małej. Gdy położna zauważyła główkę, myślała że sprytnym zabiegiem sprawi, że dostanę super mocy i wypluję maleństwo w sekundę - chciała bym dotknęła włosków Tośki. Ja odmówiłam, ale wzięłam się w garść, by szybko zakończyć cierpienie. Wiedziałam, że jest przed 24, więc wypadało by urodzić. Wyraziłam też zgodę na nacięcie krocza, więc wszyscy z niecierpliwością czekali na skurcz, by przy moim parciu naciąć mi krocze. Ja miałam serce w gardle i strach w oczach, ale udało się trafić na intensywny skurcz i nie poczułam nic.

Filip przecinał pępowinę a po chwili małą miałam już w ramionach :).

Później było łyżeczkowanie (nieprzyjemny "incydent"), bo nie urodziłam całego łożyska oraz szycie. To ostatnio strasznie mi się dłużyło, ale dzięki temu mogliśmy z Filipem cieszyć się szczęśliwym zakończeniem i naszym maleństwem. Było już późno, więc nie mógł przyjść do mnie na salę poporodową, ale był u mnie z samego rana. Mała przespała spokojnie całą noc.

Antonina Freja

Po porodzie
Teraz staramy się uporządkować swój dzień. Filip bardzo mi pomaga. Gdy ja potrzebuję odpoczynku, to on zajmuje się małą, a gdy on nabiera sił - ja. Mała daje mu wiele szczęścia. Miło patrzeć, jak razem ze sobą śpią.

Staramy się zapisywać kiedy mała zaczyna i kończy "posiłek", dzięki temu tworzy nam się obraz tego, ile czasu mamy między jej jedną drzemką a drugą.

Pieluchy kończą się w zastraszającym tempie i co dzień robię pranie.

Cieszymy się każdą chwilą.


Pozdrawiam,
Agnieszka

31 komentarzy:

  1. Ogromne gratulacje! Tosia jest śliczna.
    Przy moim porodzie też był mąż. Nie wyobrażam sobie, co by się ze mną działo, gdyby nie on.
    A co do pieluch. To tylko na początku jest tak strasznie. Potem liczba kupek zmniejsza się do bardzo fajnej liczby :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękujemy :)
      Na razie lecimy na przemian: pieluchy jednorazowe i wielorazowe.

      Usuń
  2. Gratulacje Kochana! :* Pięknie dałaś sobie radę. Tosia śliczna :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Czekałam na ten post :) Wspaniale że wszystko jest ok. Łyżeczkowanie rzeczywiście nie jest fajne. Niby nie boli ale nie jest zbyt przyjemne. Zdawaj relacje co i jak u Was :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. U nas zawrót głowy :D Mała kontroluje sytuację.

      Usuń
  4. Prawie codziennie tu zaglądałam, żeby zobaczyć co u Was! Jeszcze raz gratuluję! Tosia jest cudna :-)
    Brawo szczególnie dla Ciebie dzielna Mamo! Super, że mogliście rodzić razem :-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękujemy :)
      Oj bardzo mnie to ucieszyło, że Filip mógł mi towarzyszyć.

      Usuń
  5. Piękna Tosia:) Moje gratulacje raz jeszcze ! Dzielna byłaś:)

    OdpowiedzUsuń
  6. Raz jeszcze gratulacje! Slicznotka!
    Ciesze się, że szybko napisałaś post! Ściskam Was baaaaardzo mocno, całuje Antosie w czułko :*
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tosia wycałowana :D Dziękujemy i pozdrawiamy!

      Usuń
  7. Ojej gratulacje! Śliczna dzidzia! :))

    OdpowiedzUsuń
  8. Tosia jest śliczna! Ach zazdroszczę Ci że masz poród już za sobą, u mnie godzina 0 zbliża się nieubłaganie a wraz z nią miliony pytań i stres...

    OdpowiedzUsuń
  9. cudowna Tosia:)
    jeszcze trochę i na mnie czeka poro ciekawe jak będzie.
    Buziaki dla Was:*

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękujemy :)
      Życzę Ci szybkiego porodu - jak mój.
      Buziaki! :)

      Usuń
  10. Moja droga, ciesze się ze juz po wszytskim, porod przeszłaś dzielnie, wspaniale ze maz sie wami tak zajmuje!
    nabieraj sił!

    OdpowiedzUsuń
  11. Jeszcze raz gratuluję, mała jest prześliczna ☺

    OdpowiedzUsuń
  12. Gratulacje! Jesteś bardzo dzielna. Ściskam Was mocno. ;)

    OdpowiedzUsuń
  13. Z Twojego postu bije taka radość i spokój, że zachciało mi się noworodka. A Tosia jest piękna

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję Kasiu :) Nawet położna była zdziwiona, że jestem taka spokojna hehehe

      Usuń
  14. Gratulacje! Mąż na sali i ciepły prysznic przynoszą dużą ulgę :) Można zapytać, gdzie rodziłaś? :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję serdecznie :) Rodziłam we Wrocławiu na Borowskiej

      Usuń
  15. Gratulacje. Zamiast zapisywania w zeszycie polecam używanie aplikacji mobilnych. Ja lubię Feed baby (za 10 zł) albo za darmo Baby daybook. Polecam. Ułatwia życie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję :) O, na aplikacje zerknę z ciekawością.

      Usuń
  16. Po pierwsze witam, bo ja tu pierwszy (ale na pewno nie ostatni raz) :)
    Po drugie: cudownie śliczna córcia, a po trzecie: cudowne imie <3

    http://www.julinkowo.pl/

    OdpowiedzUsuń